Tęskno - "Tęskno"
Debiutancka płyta duetu Hania Rani – Joanna Longić „Mi” z listopada 2018 roku była dla wielu objawieniem. Zebrała sporo bardzo dobrych recenzji. Piszącemu te słowa też się zresztą podobała. Klimat tej płyty ujmował. Od tego czasu nastąpiły zmiany personalne w zespole. Hania Rani skupiła się na solowej karierze, która coraz bardziej się rozkręca. Tęskno stało się solowym projektem Joanny Longić.
Wytwórnia: PIAS Poland
Rok wydania: 2020
Najbardziej zauważalną zmianą słyszalną na nowej płycie jest mniejsza ilość fortepianu. W głównej roli występuje tylko w instrumentalnym utworze „Arenga”. Pierwszoplanowe role na tym albumie pod względem muzycznym odgrywają smyczki. Do tego dochodzą harfa, flet i kontrabas. Nie zmieniła się obecność muzycznej oszczędności utworów. Dalej one są, a może nawet jest ich więcej niż na „Mi”.
Minimalizacja niepotrzebnych dźwięków. Szlachetne, klasyczne brzmienie. Niby pop, ale np. takiemu utworowi jak „Znów” blisko do muzyki klasycznej. Sporo jest takich zbliżeń na tej płycie. Do tego teksty Longić wyśpiewywane przez nią rozmarzonym, czasem wręcz przepełnionym dziecięcą radością głosem. O szukaniu przyjemności w życiu, jak choćby w „Frajdzie” – bardzo ładnej kompozycji z tekstem, którego teraz słucha się jakoś inaczej („Kiedy bliski koniec świata, do zabawy jest okazja”).
Jest nostalgiczny nastrój, ale jednocześnie więcej w brzmieniu sielskości, błogości i optymistycznego wydźwięku. Takie są np. „Pierwsza” brzmiąca niczym wiosenny poranek i „Walc” – też bardzo jasny punkt albumu podobnie jak „Fenomenalna”. Całości dopełniają elementy elektroniki, która łączy się ze smyczkami w „Przed burzą” oraz zabawy z efektami wokalnymi w „A cappella”.
Jeśli ktoś miał obawy związane ze zmianami w zespole, a także z tym, że może nastąpić „syndrom drugiej płyty”, to może się ich pozbyć. Dalej muzyka Tęskno brzmi pięknie i nadal płynie uspokajająco, ładnie i dostojnie. I wciąż słuchanie jej to bardzo przyjemne przeżycie.
Autor: Marcin Knapik
