Gdyby dokonać ogólnej interpretacji całej twórczości zespołu EABS, dociekliwy słuchacz zauważyłby, że każdy kolejny album wynika z poprzedniego. Ich wydźwięk jest podobny i można traktować je jako wariacje na ten sam temat. Zmienia się tylko tło opowieści. Wszystko kręci się wokół życia i śmierci, początku i końca świata, a także roli człowieka uwikłanego w to wszystko egzystencjalnie. Po lekcjach futuryzmu od Sun Ra, kolektyw przenosi się do roku 2061 kontynuując swoją misję w kosmosie w towarzystwie żywej legendy Jana Ptaszyna Wróblewskiego. 

Kolektywna praca zawsze była domeną EABS. Przy nowej płycie słychać to jeszcze bardziej ponieważ praktycznie wszyscy instrumentaliści przynieśli na sesję nagraniową swoje kompozycje. Dzięki temu album oscyluje na orbitach wielu gatunków takich jak jazz, elektronika czy hip hop w takich mutacjach jak: miami bass, trap czy drill. Dodatkową niespodzianką jest fakt, iż w rolę duchowego przewodnika i mentora wcielił się Jan Ptaszyn Wróblewski, który brał udział we wszystkich misjach w dziejach polskiego jazzu, niczym doktor Heywood Floyd przemierzający galaktykę na pokładzie statku kosmicznego Wszechświat.