Lider zespołu Raz Dwa Trzy, Adam Nowak w swoim solowym projekcie gra wraz z Jarosławem Trelińskim z wspomnianej kilka słów wcześniej kapeli, Karimem Martusewiczem z Voo Voo i z innymi gośćmi.

„Pół płyty”. Drugie pół – może kiedyś. Na razie pół godziny i siedem kompozycji. Nie odbiegają one jakoś drastycznie od stylu Raz Dwa Trzy, ale można zauważyć różnorodność i zmienność nastrojów. Teksty, jak to zwykle u Nowaka bywa, mądre i ciekawe. Dużo przyjemnych brzmień: „Który jestem”, „Ogół” z dawką refleksji społecznej, „Panna wyniosła”. Ale też dawka refleksji jak w „Cokolwiek ujęte”.

Obie cechy łączy „Jest racja i każdy ją ma”. Kompozycja bujająco-przyjemno-refleksyjna z dosadnymi stwierdzeniami: „Jak dziura w dupie podobno jest racja i każdy ją ma”. Utwór, który szczególnie zwrócił mogą uwagę. Inne dwa, które to zrobiły – typowo refleksyjne: „Życie Janka” opowiadające w osobisty sposób o życiu (jak wskazuje tytuł) oraz „Stopa R.I.P.” – utwór ku czci nieodżałowanego perkusisty, Piotra „Stopy” Żyżelewicza.

Nie to jest recenzja zbyt długa, ale i album też nie jest długi. Za to jest i przyjemnie, i refleksyjnie. Przy tym nie schodzimy przez ten cały czas poniżej pewnego poziomu. Nie jest to zaskoczeniem, biorąc pod uwagę, kto za płytę odpowiada. Jakość można było wpisać w zasadzie z automatu do listy zalet materiału i nie doznajemy zawodu. Warto posłuchać.