Wojciech Mazolewski znany jest z jazzowych dokonań, ze swojego Quintetu i formacji Pink Freud. Nie mylić z Pink Floyd, choć album, o którym będzie mowa ma coś z atmosfery początków tej formacji. „Yugen” to solowa płyta, na której Wojtek odszedł od jazzu. Tylko muzycznie, bo i tu panuje atmosfera wolności. W roli głównej występuje gitara, co jest – jak czytamy w materiałach prasowych – powrotem do pierwszej fascynacji Mazolewskiego.

Strumień świadomości. Tak mi się rysuje ten album. Muzyczne płynięcie, w dużej części przyjemne i nieinwazyjne. Co jakiś czas słowa Mazolewskiego, głównie melodeklamacje. Wolnościowe, marzycielskie. Harmonia wewnętrzna i zewnętrzna. W tym płynięciu można zahaczyć gdzieś o Japonię („Yugen”), czasem o większą żywość („Ghost Dance”), częściej o chillout („Union”). A nad tym wszystkim unoszą się pozytywne wibracje, takie jak w „Ko No Yokan”.

Dostajemy ponad trzy kwadranse materiału, którego przyjemnie się słucha. Może sobie lecieć spokojnie przy weekendowym wypoczynku lub jakiejkolwiek formie relaksu. Najlepiej w lesie lub w otoczeniu zieleni (może być teraz z tym problem), bo to taki materiał będący w harmonii z naturą.