Cisza w muzyce. Jak to paradoksalnie brzmi. John Cage zostanie zapamiętany na zawsze dzięki utworowi 4’33”. Nie wiem, czy Misia Furtak zostanie zapamiętana dzięki „Agacie”, ale ta 34-sekundowa kompozycja dla szerszego audytorium stała się ostatnio pierwszym skojarzeniem związanym z artystką. W chwili pisania ponad 350 tysięcy wyświetleń na Youtube.

Ostrzeżenie: jeśli jesteś wyborcą partii rządzącej, nie sięgaj po tę płytę. Zwłaszcza po zbitkę utworów z miejsc 6-8 na playliście. Trylogia z wątkami politycznymi: o prezydencie jeżdżącym na nartach w „Jest z nami”, o milczącej Pierwszej Damie w „Agacie” (z zasadą „cisza wyraża więcej niż słowa”) oraz „Na to co mówisz zważ” będące odniesieniem do wypowiedzi ministra edukacji Przemysława Czarnka o tym, że dziewczyny mają w Polsce większy problem z otyłością niż chłopcy.

Ta trójka odbije lub odbiła się już największym echem. Ale nie zapominajmy: dwa lata temu Furtak wydała ciekawą płytę, w której tytule pytała „Co przyjdzie?”. Na „Wyborach” odnosi się do tego, co przyszło w zeszłym i tym roku, choć nie do koronawirusa. Obok odniesień politycznych sporo do współczesności. Choćby refleksja z „W czasie kryzysu” o tym, że lepiej znamy ludzi z daleka niż z sąsiedztwa. W „Duchach” gdzieś przebija się nadzieja na lepsze czasy.

Z „Co przyjdzie?” pamiętam atmosferę delikatnego "płynięcia". Tutaj na pierwszy rzut oka też jest podobnie. Skrzypki w eterycznych „Duchach”, ładne i delikatne „Przychodzisz, odchodzisz” z delikatnymi dęciakami. Jednakże to złudne poczucie. „Jest z nami” czy „Ponad to” pod delikatnością kryją pewną nerwowość. Eteryczność podszyta niepokojem. Bardzo ładna i wciągająca płyta.