Na płycie znajduje się 12 piosenek, których teksty są w całości opracowaniami wierszy powstałych podczas Powstania Warszawskiego. Większość z nich powstała na potrzebę konkursu zorganizowanego przez komendanta 3. Rejonu (Grochów) VI Obwodu AK Praga mjr Tadeusza Schollenberga „Rakowskiego”. Muzykę do wierszy napisali muzycy z zespołu Voo Voo: Wojciech Waglewski, Mateusz Pospieszalski, Karim Matuszewicz oraz Michał Bryndal. Produkcją albumu zajął się lider grupy, Wojciech Waglewski. Artystom udało się zaprosić do współpracy swoich kolegów z branży: Tomka Makowieckiego, Organka, Justynę Święs (The Dumpings), Barbarę Wrońską (Pustki) i Barbarę Derlak (Chłopcy kontra Basia).

Płytę otwiera śpiewane przez Makowieckiego „Żołnierzom 690 Zgrupowania”. Zachowana we właściwej dla lat 40. aranżacji piosenka od pierwszych dźwięków budzi nostalgię. Nieco żywsze są piosenki wykonywane przez właścicielkę anielskiej barwy – Basię Derlak: „Sierpień” i „Czemu na Wojnce Ładnie”. Najbardziej poruszającym utworem na płycie jest „Dziś Idę Walczyć, Mamo”. W połączeniu niemal dziecięcego głosu Justyny Święs z wzruszającą, (nie)aktorską interpretacją tworzy kwintesencję kulis Powstania. Mimo nietypowej dla Voo Voo tematyki, nie brakuje charakterystycznych dla zespołu brzmień. Trudno sobie wyobrazić zespół bez głosu Wojtka Waglewskiego. Szczęśliwie wokalista śpiewa na płycie aż trzy piosenki! Różniąc się wokalnie od młodszych kolegów i koleżanek, nadaje utworom nie tyle dojrzałości, lecz silniejszego charakteru i wyrazu. Mimo to zespół na singiel zdecydował się wybrać „Palce na Cynglu” śpiewane przez Organka. Jest to najżywsza piosenka na płycie, w której królują gitarowe riffy i która za sprawą swojej „bojowości” może najbardziej mobilizować do powstańczej aktywności. 

Zamknięciem płyty jest wykonywana przez Basię Wrońską „Przyśniła Się Dziciom Polska”. Chociaż utwór jest bardziej „senny” od „Kołysanki”, wciąga. Wokalistka śpiewa ją z manierą zbliżoną do wokalu Katarzyny Groniec, zachowując stoicki spokój wywołuje zainteresowanie, co się zdarzyło w opisywanym śnie.

Żeby zapoznać się z „Placówką'44” nie trzeba być fanem ani Voo Voo, ani żadnego z zaproszonych artystów. Są piosenki szybkie i wolne, oscylujące między rockiem, jazzem, a nawet soulem. Jednak wartością najcenniejszą jest warstwa tekstowa. Nie czuć w niej przeszło siedemdziesięciu lat, jakie upłynęły od powstania wykorzystanych wierszy, a jednak jest w nich zapisana warszawska historia. Uzupełnieniem jest muzyka, w której współczesne brzmienia łączą się z melodyką ówczesnej Polski. Warto posłuchać, bardzo warto.