Na okładce mamy niby wieżowce, czyli miejski krajobraz. Ale po przyjrzeniu się okazuje się, że to nie do końca prawda. Kobieta, nóż, papieros, gitara, strzykawka i butelka. Też coś, co może kojarzyć się z miejskim krajobrazem. W tekstach sporo jest o miłości, ale sporo też tekstów, których korzeni można poszukać w obserwacji i życiu miasta.

Płyta utrzymana jest w rockowym stylu. Jedynym momentem odejścia od niego jest akustyczna ballada „Piszę dla Ciebie wiersz” (dla wielbicieli ckliwości). Są też lżejsze kompozycje utrzymane w rockowym duchu jak „Miasto grzechu” i „Nie patrz na mnie”. Ale znacznie więcej jest tu hardrockowego ducha. Sporo dynamicznego i chwytliwego grania, co słychać choćby w „Zbiegu”, „Cierniach” czy „Po co”.

Prawie wszystkie kompozycje łączy kilka elementów: chwytliwość, zauważalny podział na zwrotki i refreny oraz solówki gitarowe. Rockowe utwory jak ze wzorca. Weźmy „Lek”. Lżejsze zwrotki, mocniejsze refreny, solówka i jest delikatne zakończenie. Chwytliwe riffy – też są, np. w „Pocieszance” zwracającej na siebie uwagę także dzięki luźniejszym, pulsującym zwrotkom. Podobnie jak „Dobro i zło”. Paweł „Kiljan” Kijański operuje głosem tak jak można się tego spodziewać po doświadczonym wokaliście. Raz ostrzej, raz melodyjniej w zależności od utworu. Ładnie się wkomponował w muzyczny krajobraz zespołu.

Odgłosy miasta spinają klamrą album będący porcją porządnego, hard rockowego grania. Słychać w nim też bluesowe naleciałości. Ale przede wszystkim słychać dobre rockowe utwory.