Jednocześnie „Trzymaj się” to kolejna z wielu płyt, która powstała w okresie pandemii. Cześć utworów była gotowa wcześniej, aczkolwiek wydźwięk tekstów zmienił się pod wpływem ówczesnej rzeczywistości. Już otwierające dość synthpopowe „Ptaki” dotykają niejako problemu izolacji i jej skutków. Ten wątek kontynuuje także „Możesz mnie zabić”, gdzie głos Doroty Krempy wydaje się jeszcze bardziej zrezygnowany – wystarczy posłuchać słów refrenu. Zaś brzmienie gitary Sebastiana Napierały, a w drugiej części – solo syntezatorowe, dopełniają warstwy muzycznej. Pewne pogodzenie z zastanym stanem przynosi z kolei delikatnie bujający (a przez to bardziej optymistyczny) „Sprawdź, czy żyję”. Zaś dość mechaniczne „Lodowate serce” idealnie odpowiada tytułowi, a nieco mdłe „Władcy Czasu” próbuje raczej przejść w rejony krainy łagodności… Prawdziwym wyłomem jest „Spadam”, które lokuje się raczej blisko współczesnego hiphopu. Niespokojny nastrój i odrobinę trapowy bit wypadają całkiem udanie, zwłaszcza w połączeniu z tekstem na zmianę śpiewanym i nawijanym przez Dorotę. Z kolei „Podkarpacie” to najbardziej współczesny z tekstów na całej płycie. Warstwa muzyczna schodzi tu trochę na dalszy plan wobec wątków, ujętych w słowach ‘podśpiewywanych’ przez wokalistkę. Zupełnie niepotrzebne natomiast wydają się w tym zestawie utwory „Wezmę wszystko” i „Zdjęcie” – oba bardzo ‘ejtisowe’, sztampowe i… grafomańskie. Tytułowe „Trzymaj się” ponownie przywołuje wątki znane z pandemii, ale i jednocześnie stanowi łącznik z dość uniwersalnymi kwestiami. Z kolei ogniskowe „Stado” idealnie sprawdziłoby się na dowolnym przeglądzie piosenki studenckiej. Zamykające „Żelazne skrzydła” to podnóżkowy synthpop z całkiem zgrabnym bitem, który częściowo podsumowuje zawartość całej płyty.

„Trzymaj się” to album bardzo nierówny. Zespół jest dość twórczy w swoich poczynaniach, co widać chociażby po dość regularnie wypuszczanych singlach. Brakuje mu jednak atencji przy doborze utworów na większe wydawnictwa, przez co zdarzają się kiksy. Dla fanów grupy „Trzymaj się, to rzecz obowiązkowa. Dla reszty świata – raczej do ewentualnego sprawdzenia.