Wywiady

Rozmowa z: Tomasz Grochola / Jacek Tokarczyk

MM: Jak doszło do wydania „Deus Ex Machina” na winylu. Wytwórnia Requiem Records sama się do Was odezwała?

TG: Wytwórnia odzywała się do nas już od dawna. Minęło 25 lat od wydania tej płyty, więc doszliśmy do wniosku, że ten winyl wyjdzie teraz albo nigdy. A jak zaczynać zabawę z winylami, to najlepiej od pierwszej płyty. Zresztą często słyszeliśmy, że ludzie żałują, że nie kontynuowaliśmy takiego grania, jak na tej płycie w kolejnych latach.

JT: Poza tym zbiegło się to idealnie z tą okrągłą rocznicą od wydania kasety.

MM: Kaseta wyszła w 1993 roku, płyta kompaktowa parę lat później. Jej nakład się wyczerpał?

TG: Tak, była kompletnie nieosiągalna.Pojawiła się potem dopiero w boxie z innymi płytami w 2004 roku. Łukasz Pawlak (założyciel Requiem Records – przyp. MM) wymyślił, żeby wydać na winylu i na CD. Nie chcieliśmy jednak wydawać tylko tych 10 numerów…

MM: No właśnie, na płycie jest cover i remix coveru.

TG: Pierwszy raz ktoś zrobił covery naszych nagrań i dzięki temu inaczej na nie spojrzeliśmy.A na Spotify jest jeszcze jeden dodatkowy numer. Piotrek Krompiewski pociął oryginalne gitary Jacka, sample i zrobił z tego nowy utwór.

MM: Kto zatem odpowiada za nowy remastering płyty?

TG: Piotr Witkowski. Na początku miał do mnie jakieś pretensje, odnośnie tego, co myśmy powymyślali na tej płycie (śmiech). Zacząłem mu tłumaczyć, że to nie jest błąd, tylko celowy zabieg. Po wszystkim uznał jednak, że to najmroczniejsza płyta lat 90., jaką słyszał (śmiech).

MM: A czemu na wznowionej płycie kompaktowej nie ma książeczki z tekstami?

TG: Teksty są na wydaniu winylowym. Michał Kuraś odpowiada za jego oprawę graficzną i generalnie było tu miejsce, by umieścić teksty. Łukasz jednak pilnował wydania kompaktu… Szkoda, że się nie znalazły, bo ludzie, którzy nabyli winyla, już je chwalą i że zupełnie inaczej się ten album odbiera.

MM: Co dalej?

TG: Mamy pomysł na wydanie boxu z naszymi płytami w formie 11 kaset. Kupienie magnetofonu to dziś niezły wyczyn. A kaseta jest fajnym gadżetem.

MM: Będziecie grali w całości materiał z „Deus Ex Machina”?

JT: Tak, graliśmy go już w całości naIndustrial Festival.Bardzo dobrze nam się gra ten materiał.

TG: Grając ją, mocno też przeżywamy fizycznie ten materiał, bo jest szybszy i bardziej dynamiczny.

MM: Zastanawiam się, czy taką płytę, jak „Deus Ex Machina” nagrywa się raz w życiu?

TG: Nie. Myślę, że jedenasta, nad którą teraz pracujemy, będzie tak dobra, jak ta. Powinna wyjść w tym roku. Nie ukrywam, że na koncertach Agressivy zawsze były emocje i był czad. Chcemy właśnie to przenieść na tę nową płytę.

JT: Na płytach bywało różnie. Zdarzały się lekkie numery… Na „Deus Ex Machina” było bezkompromisowo i na tej nadchodzącej płycie też chcemy, by tak było. Zresztą Robert Tuta kiedyś powiedział, że to jest jednocześnie najbardziej spójny materiał Agressivy.

MM: Pytam, bo z jednej strony można powiedzieć, że ta płyta jest zapisem tamtego czasu i materiał w związku z tym się zestarzał, a z drugiej – po tym nowym masteringu, spokojnie można ją postawić obok współczesnych produkcji.

TG: Mam kumpla, który koresponduje z ludźmi z całego świata. Chciał się pochwalić przed fanami w Stanach, którzy słuchają muzyki industrialnej. Trafił do nich nasz klip do „Misery”, który zrobił nasz fan, Przemysław Murzyn. Nie załapali chyba jednak, że to jest wznowienie i odpisali, że brzmimy zajebiście i świetnie odświeżyliśmy brzmienie lat 90. (śmiech). Natomiast bardzo nam jest miło, że po latach ludzie to przetrawili i nie jesteśmy porównywani tylko do Ministry, czy do Nine Inch Nails. Muzyka alternatywna ma tyle różnych odmian po tych latach, że okazało się, że inaczej się to odbiera. A myśmy chcieli nagrać płytę, która miałaby straszyć i na tamten czas wydawała nam się strasznie komercyjna (śmiech).

MM: Dziękuję za rozmowę. 

Foto: Mariusz Twardowski

Rozmawiał: Maciej Majewski